Niekwestionowanym symbolem Warszawy jest stojący w jej centrum Pałac Kultury i Nauki. Prace budowlane nad tym budynkiem rozpoczęły się w roku 1952 i został on oddany do użytku w 1955 roku. Mimo tego, że znajduje się on w stolicy już ponad pół wieku, to nadal wiele osób nie zna jego różnorodnych sekretów, które potrafią być naprawdę zaskakujące.
Ciekawostki o Pałacu Kultury i Nauki
Ten budynek, noszący dawniej nazwę Pałac Kultury i Nauki im. Józefa Stalina, był „darem narodu radzieckiego dla narodu polskiego”. Do jego budowy wykorzystano 46 milionów sztuk cegieł oraz 46 tysięcy ton stali. W 2007 roku został wpisany na listę zabytków. Pałac Kultury i Nauki jest budowlą o naprawdę imponujących rozmiarach: ma ponad 237 metrów wysokości (z iglicą) i mieści w sobie ponad trzy tysiące pomieszczeń – znajdujących się na 42 piętrach oraz w tajemniczych podziemiach. Aby sprzed wejścia głównego dostać się na taras widokowy znajdujący się na 30. piętrze, trzeba byłoby pokonać 789 schodów (oczywiście bez problemu można tam wjechać windą). Warto wiedzieć, że tysiące pałacowych pomieszczeń (dokładnie 3288) zużywają wręcz niebywałe ilości prądu, szczególnie dlatego że są siedzibą wielu firm oraz różnego rodzaju instytucji (teatry, kino, muzea, a nawet uczelnie wyższe). Wszystko to sprawia, że zużycie prądu w Pałacu Kultury i Nauki porównuje się do zapotrzebowania na prąd 30 tysięcznej miejscowości. To jednak nie wszystkie ciekawostki na temat tego kultowego, a jednak nadal tak tajemniczego budynku. Warto wiedzieć również to, że:
– Pałac Kultury i Nauki nie zawsze był znaną obecnie budowlą w szarym kolorze. Na początku bowiem był budynkiem w kolorze jasnego beżu. Szarość pojawiła się tam po prostu przez miejskie zabrudzenia, a umycie PKiN kosztowałoby kilkanaście milionów złotych, co przekracza możliwości finansowe Warszawy.
– Na 40 piętrze Pałacu Kultury i Nauki znajduje się „Zegar Milenijny” – odsłonięty w noc sylwestrową 2000 roku. Jest to trzeci pod względem wielkości (średnica jego tarczy to 6,3 metra) zegar w Europie i jednocześnie trzeci najwyżej położony zegar na świecie. Zegar ten jest widoczny niemal z każdego punktu w centrum Warszawy. Oprócz imponującej średnicy tarczy, wrażenie robią wskazówki o długości 2,7 oraz 3,54 oraz waga (wskazówka waży 450 kilogramów). Prace konserwatorskie nad zegarem odbywają się dwa razy w roku, mechanizm zewnętrzny jest też regularnie czyszczony. Ciekawy jest mechanizm wewnętrzny zegara, ponieważ nie jest typowy układ kół-zębatek, ale niewielka puszka sterowana sygnałem radiowym z satelity, która ustawia czas.
– Pałac Kultury i Nauki posiada dyspozytornię w której m.in. steruje się iluminacją budynku, ale jednym kliknięciem można byłoby też wyłączyć oświetlenie w całym Pałacu. Jeśli chodzi o iluminację, to na co dzień budynek jest podświetlony na biało. W weekendy (przez 15 minut, o pełnej godzinie, wieczorami) wyświetlana jest tęcza. O tym czy na PKiN pojawią się inne kolory decyduje prezydent miasta. W dyspozytorni na jednym z ekranów pracownicy mają także podgląd na prawie 40 wind.
– Obszerne pomieszczenia Pałacu Kultury i Nauki umożliwiają organizację różnych przedsięwzięć kulturalnych i artystycznych. To w tym miejscu odbył się np. pierwszy w Polsce pokaz Domu Mody Christiana Diora. W największej sali – Sali Kongresowej (która jest -przystosowana do obsługi kongresów, koncertów, konferencji, projekcji filmów i pokazów musicalowo-teatralnych) – odbyły się koncerty takich gwiazd jak: Eric Clapton, zespół The Rolling Stones, Luciano Pavarotti, Marlena Dietrich, Miles Davis, Ray Charles, Karel Gott czy Ałła Pugaczowa. Sala Kongresowa pełniła ważną rolę w kulturze, ponieważ przez wiele lat była jedyną w Polsce tak dużą i funkcjonalną salą amfiteatralną, dla 2800 widzów. Teraz jest w remoncie.
Co kryją podziemia?
PKiN ma aż 237 metrów wysokości, ale za to tylko dwie kondygnacje podziemne. Obejmują one jednak rozległe przestrzenie, a dość tajemnicze korytarze ciągną się kilometrami. Najniższa kondygnacja Pałacu (-2) to tzw. „skrzynia fundamentowa”, utrzymująca całą konstrukcję. Poziom ten to miejsca, do których nie dojedzie się windą. Umieszczone są tam rury ciepłownicze, wodociągi, przewody i inne instalacje, a także magazyny. Poziom -2 to teren znajdujący się wyłącznie pod główną wieżą Pałacu Kultury – nie zawiera tajemniczych tuneli. Jest tam jednak pomieszczenie w którym mieszkają zwierzęta, a mówiąc dokładniej koty. Są to czworonogi, które zarząd PKiN objął opieką, a one mają się odwdzięczać zwalczaniem gryzoni. W najniższej części budynku zlokalizowana jest także wystawa pamiątek Pałacu Kultury i Nauki, która z roku na rok staje się coraz większa. Są to rzeczy zebrane od pracowników, a także przedmioty znajdowane np. w czasie remontów. W sali dedykowanej Sali Kongresowej zobaczyć można m.in. dawne fotele.
O wiele większy jest poziom -1, który obejmuje około 3 hektary powierzchni, rozciągając się pod całym budynkiem Pałacu. Określa się go jako kondygnację techniczną, bo można tam znaleźć dyspozytornie – małą i dużą (do sterowania klimatyzacją, elektrycznością ora systemem gaśniczym), warsztaty stolarskie i ślusarskie oraz maszynownię. Jest tam też działające urządzenie do wentylacji, które zostało wyprodukowane w latach 50. Wiele podziemnych maszyn jest produkcji radzieckiej i do dzisiejszego dnia uległy jedynie nieznacznym modyfikacjom.
 | Artykuł powstał we współpracy z biurem nieruchomości KINGDOM. |